کرب و بلا؛ شهرت حرمله بن کاهل اسدی در جریان واقعه کربلا، به خاطر انداختن سه تیر توسط او بود؛ تیرهایی که بنا بر روایت تاریخی نوکی سه شعبه داشتند یعنی به حالت پیکانی و سه گوش بودند.

 

از جمله تیرهایی که از چله کمان او رها شد، یکی تیری بود که سبب شهادت طفل شیرخوار امام حسین (ع) شد و گلوی طفل شش‌ماهه که برخی از او به عبدالله بن حسین (ع) یاد می‌کنند و برخی او را علی اصغر (ع) را درید.(1)

 

در جریان شهادت حضرت عباس (ع) هم او نقش داشته است و بنابر یک روایت مشهور تیری از جانب او رها می‌شود که گویا به یکی از چشمان حضرت عباس (ع) اصابت می‌کند.(2) و البته تیر سوم رها شده از چله کمان او نیز زمانی است که اباعبدالله (ع) در آخرین لحظات وقتی پایین جامه خویش را به دست می‌گیرند تا خون از پیشانی مبارک پاک کنند، آن تیر بر قلب مبارک ایشان می‌نشیند.(3)

 

به هر حال حرمله به جهت جنایات فراوانی که در واقعه عاشورا به انجام رساند و حتی او را در ماجرای شهادت عبدالله بن حسن و ابوبکر بن حسن (ع) نیز دخلی می‌دانند در زیارت ناحیه مورد لعن قرا گرفته است. (4)

 

نقل است که منهال بن عمرو در سفری که سالها بعد از واقعه کربلا به حج داشت در مدینه دیداری با امام سجاد (ع) داشت که در آن دیدار، امام چهارم از وضع حرمله می‌پرسد که می‌گویند همچنان زنده است. امام سجاد (ع) در همان مجلس دستان مبارک خویش را بالا بردند و فرمودند: «خداوندا، حرارت آتش و آهن را به او بچشان»(5)

 

براساس این روایت ابن عمرو در بازگشت از سفر حج به نزد مختار ابوعبید ثقفی می‌رود و این درست زمانی است که عمال مختار حرمله را دستگیر کرده‌اند. ابن عمرو مختار را در جریان دیدارش با امام سجاد (ع) قرار می‌دهد و مختار هم از اسب پایین آمده و به دلیل آنکه توانسته است نظر امام سجاد (ع) را تأمین کند، سجده شکر به جا آورده و البته اینکه مرگی هولناک انتظار حرمله را می‌کشد.

 

__________________________________________________________________________

پی‌نوشت‌ها:

1ـ انساب الاشراف، بلاذری،ج3، ص201

2ـ الکامل، ابن اثیر، ج4، ص92

3ـ بحارالانوار، مجلسی، ج45، ص65

4ـ کشف الغمه، اربلی، ج2، ص112

5ـ مقاتل الطالبیین، ابوالفرج اصفهانی، ص58