به گزارش «پایگاه تخصصی امام حسین علیه‌السلام»، از اوایل تشکیل حکومت آل سعود گاهى وهابی‌ها به شهرها و نواحى ‏مختلف عراق حمله مى‏ کردند. بنا به نوشته مورخان حملات وهابی‌ها به‏ کربلا و نجف از سال ‏1216، زمان حکومت عبدالعزیز آغاز شد و تا بعد از سال 1225 دوران حکومت‏ سعود‌بن‌عبدالعزیز ادامه داشت و در طول مدت دوازده سال چندین بار کربلا و نجف و مناطق مرزى‏ عراق مورد تاخت و تاز وهابی‌ها قرار گرفت.

ظاهرا نخستین بار در سال ‏1216 بود که سعود‌بن‌عبدالعزیز با لشگر عظیمى به کربلا حمله کرد. صلاح‌الدین مختار، از نویسندگان وهابى در این باره چنین‏ می‌نویسد: «در سال ‏1216، امیر سعود (پسر عبدالعزیز) در رأس سپاهى از مردم نجد و عشایر جنوب و حجاز و تهامه و نواحى دیگر به قصد عراق حرکت نمود و در ماه ذیقعده به شهر کربلا رسید و آن رامحاصره کرد، سپاه مذکور باروى شهر را خراب کردند و به زور وارد شهر شدند، بیشتر مردم را در کوچه و بازار و منازل به قتل ‏رسانیدند و نزدیک ظهر با اموال و غنائم فراوان از شهر خارج ‏شدند و در آبى به نام ابیض گرد آمدند، خمس اموال را خود سعود برداشت و بقیه را به هر پیاده یک سهم و به هر سواره دو سهم ‏قسمت کرد.»

مورخ نجدى، شرح واقعه مزبور را این‏طور نوشته است که:

«در سال ‏1216 در ماه ذیقعده سعود، با سپاهى مرکب از جمیع ‏شهرنشینان و بادیه ‏نشینان نجد و جنوب و حجاز و  تهامه و نقاط دیگر به قصد حمله به سرزمین کربلاى حسینى علیه‌السلام حرکت کرد و دربیرون شهر فرود آمد. سپاه مزبور دیوار شهر را خراب کردند و به‏ زور وارد شهر شدند، بیشتر مردم را در بازارها و خانه‏‌ها به قتل‏ رسانیدند و گنبد روى قبر را ویران ساختند و صندوق روى قبر راکه زمرد و یاقوت و جواهرات دیگر در آن نشانده شده بود برگرفتند و آنچه در شهر از مال و سلاح و لباس و فرش و طلا و نقره و قرآن هاى نفیس و غیر آنها هرچه یافتند، غارت کردند، نزدیک ظهر از شهر بیرون رفتند در حالى که قریب به دو هزار تن‏ از اهل کربلا را کشته بودند .»

صلاح الدین مختار، پس از نقل سخن ابن بشر، می‌گوید که: «امیر سعود به شهرى حمله برد و قتل و غارت کرد که در نظر شیعه، شهرى است که رعایت احترام آن لازم است‏.»

و یکى از مستشرقین درباره جنایات هولناک وهابی‌ها در کربلا، می نویسد: «12 هزار وهابى غافلگیرانه به ضریح امام حسین علیه‌السلام هجوم ‏آوردند، بعد از آن که به غنائم عظیمى دست ‏یافتند، هرچه ‏می‌توانستند با خود حمل کردند و هرچه باقى ماند، طعمه حریق‏ ساختند، پیرمردها و زن‌ها و کودکان به شمشیر عرب‌هاى وحشى قتل ‏عام شدند، قساوتشان هرگز اشباع نمی شد و آنقدر کشتند که خون ‏مثل نهر آب جارى شد و در نتیجه در این حمله بیش از چهار هزار نفر به قتل رسیدند و آنچه غارت کردند و با خود بردند بیش از چهار هزار بار شتر بود و بعد از غارت و کشت و کشتار ضریح امام و هرچه در اطراف آن بود، کوبیدند و به صورت ‏تل خاکى درآوردند و همه چیز را ویران ساختند و به خصوص ‏مناره‌ها و قبه‌ها را به اعتقاد این که از طلا ساخته شده ‏اند.»

مرحوم علامه سید محمد جواد عاملى مولف «مفتاح الکرامه‏» که ‏حمله وهابیان به کربلا و نجف در حال حیات او اتفاق‏ افتاده و خود شاهد حمله آنها به نجف بوده در خاتمه جلد پنجم‏«مفتاح ‏الکرامه‏» می‌نویسد: «سعود وهابى که در سرزمین نجد سر به شورش برداشته و در منطقه ‏آشوب به پا کرده بود، بدعت‌هاى زیادى در دین گذاشت و خون‌های ‏زیادى از مسلمانان بریخت و قبور ائمه شیعه را با خاک یکسان‏ کرد و در سال ‏1216 به مشهد حسین علیه‌السلام هجوم بردند، مردان و کودکان را کشتند، اموال مردم را گرفتند و در بی‌احترامى نسبت ‏به آستان مقدس زیاده‌‏روى کردند و آن را ویران ساختند و از ریشه‏ درآوردند و آنچنان در حرم شریف فساد و ویرانى بار آوردند که‏ خدا می داند» 


برگرفته از فارس