به گزارش کرب و بلا، ابن اثیر در کتار «الکامل بفی التاریخ» آورده است که پیامبر (ص) مشتی خاک به ام سلمه داده و فرمودند: «هر گاه این خاک تبدیل به خون شد بدان که فرزندم حسین (ع) به شهادت رسیده است.»
ام سلمه که از جمله همسران پیامبر (ص) بود در طول مدت تزویج با پیامبر (ص) پس از وفات حضرت خدیجه (س) امر نگهداری و مراقبت از حضرت فاطمه زهرا (س) را به عهده داشت و به این واسطه قرابت و همدلی و علاقه شدیدی میان او و فاطمه (س) و در ادامه فرزندان ایشان و به ویژه امام حسین (ع) پدید آمده بود.
میزان علاقهمندی او به فرزندان علی (ع) و فاطمه (س) به حدی بود که ایشان او را نیز مادر خطاب میکردند و در جریان واقعه عاشورا زمانی که امام حسین (ع) عزم حرکت به سمت کوفه را داشتند، ام سلمه نیک میدانست که بنا به پیش بینی پیامبر (ص) ایشان در این سفر به شهادت خواهند رسید و لذا سعی در ممانعت امام حسین (ع) از سفر داشت و در نتیجه به ایشان گفت: عزیزم! با خروجت به عراق ما را محزون و غمگین مکن چرا که از جدت رسول خدا شنیدم که فرمود؛ حسینم در کربلا کشته خواهد شد و امام در پاسخ فرمود؛ مادر! مىدانم که در کربلا کشته خواهم شد و خانوادهام به دست دشمن اسیر مىشوند، ولى این راه باید پیموده شود زیرا صلاح دین خدا در آن است.
حتی نقل است زمانی که پیامبر (ص) خبر ناگوار شهادت امام حسین (ع) را به ام سلمه داد، او از پیامبر خواست تا از خداوند بخواهد که کشته شدن را از امام حسین (ع) دور کند که رسول خدا در جواب فرمودند: از خدا خواستم ولى وحى شد براى او درجهاى است که کسى بدان درجه نخواهد رسید. او شیعیانش را شفاعت مىکند. خوشا به حال کسى که از دوستان و شیعیان حسین (ع) باشد. به خدا سوگند که شیعیان او در روز قیامت رستگار خواهند بود.
ام سلمه سالها پیش از شهادت امام حسین (ع) برای ایشان عزادار شد، چرا که پس از شنیدن خبرناگوار شهادت امام حسین (ع) از سوی پیامبر، رسول خدا را نیز در خواب دید که ایشان چهرهاى غمگین و لباسى خاک آلود داشتند و در عالم رؤیا به ام سلمه فرمودند: از کربلا و از دفن شهدا مىآیم. ناگهان ام سلمه از خواب بیدار شد و با صداى گریه و شیون او سراسیمه خود را به او رساندند و او ماجرا را با ایشان در میان گذاشت.
از این بانو به عنوان فقیهه و محدثه نیز یاد میشود که وصایای امام حسین (ع) را نیز در باب امامت و برخی رمز و رموز امر امامت را به حضرت سجاد (ع) منتقل کرده است؛ بانویی که به چشم خود وعده پیامبر خدا را مشاهده کرد و روز عاشورای سال 61 و در هنگامه شهادات امام حسین (ع)، مشت خاکی را که پیامبر به او سپرده بود را خون آلود دید و یقین حاصل کرد که حسین (ع) در کربلا به شهادت رسیده است.
ام سلمه پس از سالها حمایت و پشتیبانی از خاندان عصمت و طهارت، یک سال پس از واقعه عاشورا یعنی سال 62 ه. ق در سن 84 سالگی در مدینه بدرود حیات گفت و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.
