به گزارش کرب و بلا، از جمله ارکان مهم در تعزیه‌خوانی به ویژه مجالس تعزیه با موضوع کربلا و نهضت سیدالشهدا (ع)، موسیقی است که به نوعی به همراهی با روایت واقعه پرداخته، در فضاسازی و تحت تأثیر قرار دادن مخاطب تعزیه نقش مهم و اساسی را ایفا می‌کند.
در اجرای موسیقی برای مقاطع مختلف یک مجلس تعزیه اغلب از ادوات موسیقی بادی و یا ضربی استفاده می‌شود که یا شکل رزمی و جنگی با رویداد می‌دهد و یا با استفاده از برخی از آنها می‌توان جو و فضایی اندوهگین و ماتم‌زده منبعث از ماجرای شهادت امام حسین (ع) و یارانش را به وجود آورد.
اما اگر خواسته باشیم سازهای به کار رفته در تعزیه و مجالس شبیه خوانی و کارکرد هر کدام را به اختصار توضیح دهیم از قرار زیر است:
سازهای ضربی
طبل که در جنگ و سرور به ویژه در اردوگاه و خیام اشقیا از آن استفاده می‌شود.
دهل که معمولاً برای تعویض صحنه‌ها در جریان یک روایت تعزیه کاربرد دارد.
نقاره که برای گردهم آوری مردم در میدان و یا تکیه ای که تعزیه در آن قرار است برگزار شود استفاده می‌شود.
سنج که به هنگام نبرد و جنگ مورد استفاده قرار گرفته و تداعیگر چکاچک شمشیرهای دو گروه متخاصم است.
سازهای بادی
کرنا که برای گردهم آوری مردم مورد استفاده قرار می‌گیرد و معمولاً به همراه نقاره نواخته می‌شود.
شیپور که تداعیگر اوج یک رویارویی نظامی است و معمولاً در صحنه‌های نبرد همراه با سنج به کار می‌رود.
نی که به هنگام سؤال و جواب اولیاخوانان کاربرد دارد که معمولاً چون گفتار آنها در یک دستگاه موسیقی تعریف می‌شود لذا همراهی نی آن را جذاب و تأثیر چنین صحنه‌هایی را دوچندان می‌کند.
سرنا که در هنگامه جشن و سرور به ویژه برای اولیاخوانان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
قره نی که مورد استفاده آن در مجالس بزم و عروسی است و معمولاً در تعزیه قاسم بن الحسن (ع) و وهب نصرانی کاربرد دارد.
