به  گزارش کرب و بلا، کاروان امام حسین (ع) را جوانمردان و آزادگانی از اقشار گوناگون تشکیل می‌دادند که به واسطه غربال ولایتمداری، این عده  انتخاب و تا پای جان از حریم امام و رهبر خویش دفاع و حراست کردند. یکی از این آزادگان حجاج بن مسروق جعفی بود؛ فردی که در مکه به امام حسین (ع) پیوست و البته ساکن کوفه بود اما دلش تاب نیاورد تا منتظر امام و مقتدای خویش بماند و در نتیجه به سوی مکه رهسپار شد.

 

شهرت او به مؤذنی است و در تمام فصول هجرت، مؤذن کاروان امام حسین (ع) بود و به ویژه در هنگام پیوستن حر به امام و نماز ظهر عاشورا، نوای خوش اذان او در دشت کربلا، طنین‌انداز شد.

 

حجاج همچنین در رشادت و شجاعت در میان نزدیکان خود کم‌نظیر بود که در مقاتل رجز او را در کارزار عاشورا  چنین ذکر کرده‌اند:

اَقدِم حسینا هادیا مَهدِیا

فالیوم تَلقی جدکَ النبیا

ثُم اباک ذَالندی علیا

ذاک الذی نَعرفُهُ وصیا

والحسن الخَیر التقی الوَفیا

و ذاالجِناحین اَلفتی الکَمیا

و اسدالله الشهید الحَیا

( به پیش ای حسین هدایت کننده و هدایت شده

امروز به دیدار جدت پیامبر خواهی شتافت

و پدرت علی که بخشنده است

و ما جانشین پیامبرش می دانیم

و حسن که در وفا و تقوی برترین است.

و جعفر طیار، آن جوان دلاور که صاحب دو بال بهشتی است

و حمزه شیرخدا که شهید جاودانه است.)