به گزارش کرب و بلا، بیژن خاکشور؛ کارشناس فرهنگ و دین یهود گفت: براساس رسمی قدیمی جامعه یهودیان در کمک به برگزاری مراسم‌ ویژه عزاداری امام حسین (ع) پیش قدم بوده‌اند و باید گفت که دو ماه محرم و صفر و به خصوص مراسم اربعین، موجب به نمایش درآمدن درک متقابل ادیان از یکدیگر و وحدت ادیان در برگزاری یک مراسم دینی و قومی است.

 

وی با اشاره به اینکه در بخشی از کتاب «الخرائج و الجرائح» اثر قطب‌الدین راوندی، به همدردی یهودیان با شهادت امام حسین اشاره شده  است گفت: جریان این واقعه از این قرار است زمانی که سر مبارک حسین (ع) به مجلس یزید برده می‌شود، یزید شکرانه‌ای برای این کاری که انجام داده برگزار می‌کند و رهبران اقلیت‌های دینی و اقوام را در یکی از کاخ‌های دمشق گرد هم می‌آورد تا سر مبارک امام حسین (ع) را به آن‌ها نشان داده و به پیروزی خود در این جنگ افتخار کرده و اعلام کند که توانسته قدرت را به دست آورد.

 

وی در ادامه گفت: یکی از رهبران یهودی در این زمان، در برابر یزید می‌ایستد و می‌گوید: «خداوند خیرتان ندهد، دیروز پیامبرتان بوده و امروز پسر دخترش را می‌کشید؟» و عملاً یزید را شماتت می کند و در ادامه می‌گوید: «وای بر تو! میان من و داوود پیامبر سال‌ها فاصله است، اما یهودیان قوم من که می‌دانند من از نسل داوود هستم به احترام داوود حرمت مرا نگه داشته و مرا تکریم می‌کنند و تو به کشتن و شهید کردن نسل پیامبر اسلام افتخار می‌کنی؟»

 

خاکشور تصریح کرد: براساس تاریخ یزید با شنیدن این جملات در برابر جمع خشمگین می‌شود و دستور می‌دهد طنابی را دور گردن این رهبر یهودیان بیندازند و دائم آن را فشار دهند اما وی به گفتار خود اصرار می‌ورزد و می‌گوید در آیین من این نکته آمده است که هر کسی نسل پیامبری را بکشد جایگاهش در دوزخ است و من از حرف خود برنمی‌گردم.

 

وی در مورد سرنوشت این زعیم یهودی افزود: در نهایت از او می‌خواهند وصیتی بکند زیرا یزید دستور قتل او را داده است. به گفته کتاب راوندی، او سر مبارک امام حسین (ع) را بوسیده و می‌گوید: «در قاموس و سنت من، نسل بزرگان یک قوم قابل تکریم است و انسان‌های مظلوم بر انسان‌های ظالم برتری دارند» و بر مظلومیت حسین شهادت می‌دهد که یزید در همان لحظه دستور قتل او را در انظار پیروان ادیان در آن کاخ صادر می‌کند.

 

این کارشناس فرهنگ و دین یهود در پاسخ به اینکه میزان مشارکت جامعه یهود در جریان تعظیم و تکریم مناسبت‌های محرم و صفر و به ویژه اربعین تا حد اندازه است، گفت: بارزترین نمونه همزیستی مسالمت‌آمیز ادیان زمانی است که مشاهده می‌کنید یهودیان در محرم و صفر پرچم سیاه امام حسین (ع) را بر سر در منزل یا محل کسب خود نصب می‌کنند و در دو ماه محرم و صفر، حتی اگر اعیاد دینی یهود با این ایام تلاقی کند، از شادی‌ها می‌کاهند، جشنی برگزار نمی‌کنند و همراه با جامعه اکثریت حرمت این دو ماه را نگه می دارند.

 

وی ادامه داد: به عنوان نمونه در هیئت ثارالله تهران اقلیت‌های دینی نقش بسزایی دارند و در مراسم‌ها شرکت می‌کنند. همچنین از گذشتگان ما نقل شده که در محله جوباره اصفهان، یهودیان محله سبزه میدان اولین نفراتی بودند که در امور خیریه و ساخت و برپایی حسینیه و در کمک کردن مبالغ ساخت حسینیه پیش‌قدم شوند.

 

خاکشور به تشابهاتی تاریخی میان اعتقادات یهودیان با عقاید جامعه شیعی اشاره کرد و تأکید کرد: «یی‌ترو» پدر زن حضرت موسی، بعد از سال‌ها بت پرستی با دیدن اعجاز خداوند به نبوت حضرت موسی لبیک گفته و بت پرستی و شرک را بعد از سال‌های سال که شیخ کائنان بت‌پرست بوده، کنار گذاشته و به شریعت و وحدانیت می‌پیوندد و حتی ده فرمان خداوند در «پاراشایی» در قسمتی از تورات به نام این فرد ذکر شده است. این کسی است که در اوج قدرت و مقامی که در مصر داشته، به وحدانیت گرایش پیدا می کند و به یار و یاور حضرت موسی تبدیل می شود و چنین شخصیتی را نیز ما در واقعه کربلا داریم؛ حر بن یزید ریاحی در واقعه کربلا است. او به درخواست ابن زیاد برای مبارزه با امام حسین (ع) فراخوانده می‌شود و زمانی که مأموریت خود را دریافت می‌کند، ندای علوی در گوشش زمزمه می‌شود که «ای حر مژده باد تو را بهشت» و این زمزمه موجب تحول در او می‌شود و اولین فردی است که در کربلا به میدان می‌رود و در نهایت در مبارزه علیه ظالمان به امام حسین (ع) شهید می‌شود.

 

وی خاطر نشان کرد: تغییر شخصیت حر که نماد آزادگی است، شیوه بزرگان است که در عین قدرت و امتیاز، بدی را رها کرده و از خوبی پیروی می‌کنند. نقش کسانی همچون حر بن یزید ریاحی و یی‌ترو که از دنیا دل می‌کنند، ارزشمند است و امیدوارم روزی بتوانم بخشی از این وقایع را به تصویر کشیده یا نقش آن‌ها را بازی کنم.

 

این پژوهشگر در امور ادیان در پایان با اشاره به نقش بسزای مراسماتی همچون راهپیمایی اربعین د وحدت و انسجام هر چه بیشتر میان پیروان ادیان آسمانی، گفت: رهاورد اجتماعی و عمقی مراسم‌هایی همچون راهپیمایی اربعین که متأسفانه امسال به دلیل شیوع ویروس کرونا برگزار نشد، این است که برخی افراد در یک نقطه مشترک یک کار درست مشترک انجام می‌دهند. این همان وحدت کلمه ای است که  بارها به آن تأکید شده است و رمز پیروزی است.