به گزارش کرب وبلا، در آیه 46 سوره احزاب آمده است: ای کسانی که ایمان آورده‌­اید در خانه‌های پیامبر (ص) داخل نشوید، مگر این که به شما اجازه داده شود.

همچنین در تفسیر نور الثقلین به نقل از اصول کافی آمده است: خداوند آنچه را از مؤمنان در حال حیات تحریم کرده، در حال مرگشان نیز تحریم کرده­ است.

از طرفی در روایات بسیاری رعایت حرمت عترت پیامبر (ص) همچون حفظ حرمت خود پیامبر دانسته شده است. بنابراین ما به اذن دخول و تکریم حرم آن بزرگواران که همچون مساجد و بلکه بیش از آن، محلی برای یاد خدا و توبه و استغفارند، امر شده‌ایم.

در اذن دخول چنانچه محدث بزرگ میرزای قمی در مفاتیح آورده است؛ ابتدا شهادت می‌دهیم که ای خداوند! من به دستور تو بدون اجازه وارد نمی‌شوم و شهادت می‌دهم که صاحب این حرم مرا می‌بیند و سخنم را می‌شنود و جواب سلامم را می‌دهد هر چند تو حجابی بر گوشم نهادی و من صدایشان را نمی‌شنوم و سپس از خدا و رسولش و فرشتگان حاضر در حرم اجازه ورود می‌خواهیم.

انجام این سنت و رعایت این ادب، به طور طبیعی برای زائر هر یک از حرم‌ها، «انقلاب روحی» پیش می‌آورد و خود را در «محضر» صاحب قبر حسّ می‌کند و خشوع قلبی برایش پیدا می‌شود.

علامه مجلسی در بحارالأنوار نقل کرده است که زائر، بر درگاه حرم بایستد؛ دعا کند و اذن بطلبد و اگر در دل خود، خشوعی احساس کرد و رقّت قلب حاصل شد، وارد شود و گرنه، بهتر است که برای ورود، زمان دیگری را انتخاب کند که رقت قلب و خشوع، حاصل شود.

مجموعه تصاویری از مراسم اذن دخول توسط زائران اربعین در نجف و کربلا را در ادامه مشاهده می کنید.