چراغ‌ها را خاموش کرده‌اند. مجلس حال و هوا‌ی عجیبی پیدا کرده است. روضه‌خوان امشب انگار دلش را کناری جا گذاشته است...

صد آه از محرم و صد آه از صفر، در و دیوار بارگاه ملکوتی شمس الشموس، انیس النفوس، غریب طوس همراه با خیل زائرانش بر شهادت مظلومانه اش گریان است. کبوتران حرمش پر و بال می ریزند و جمع بی قرار ملائک بین آسمان و بهشت طوس، مویه کنان در رفت و آمدند و در آیینه بندان حرم اشک عاشقانش تکثیر می شود.

دلم را گم کرده‌ام ... باور کن!
نمی‌دانم، شاید گوشه‌ای به دیواری تکیه داده است و قامت تو را نظاره‌گر شده و آن قدر خیره مانده است به تو که گویا جان در رهت هدیه آورده...
نمی‌دانم، شاید دلم بال به بال، کبوترهایت را همراهی می‌کند و شاید به بهانه گندمِ تو دل از دلم رفته است...

چه کسی گفت که در عـــــالم بالاست بهشت؟!

دل من دید، همین جاست

همین تکه دنیاست، بهشت ..

سلام بر نورِ فروزانی که از هشتمین افق تابناک ولایت تابیدن گرفته است.

خوش آمدی مهربان، ای پناه مظلومان و دردمندان، ضامن دل‌های آهوان رمیده از صید دام دنیا!

امام رضا (ع) در روز اول محرم سخنان مهمی را به ریّان بن شبیب فرمودند که نشانگر اهمیت و برخی از آداب ماه محرم می‌باشد. علاوه بر این، سخنان مذکور حاوی نکات دقیقی در شناخت جایگاه امام حسین (ع) و عزاداری و گریه و زیارت ایشان می‌باشد. امید داریم از پرتو این فرمایش علی بن موسی الرضا (ع)، محرم امسال با معرفتی عمیق‌تر نسبت به سیدالشهدا (ع)و مقام رفیع ایشان، به عزاداری و عرض ارادت به آن محبوب خداوند متعال بپردازیم.