پدر آرزو دارد برای فرزندش، آرزوهایی عاشقانه اما منطقی، آرزوهای زیادی که فقط به خدا می‌گوید و فقط خدا گوش می‌دهد. پدرامانتی از جنس عشق و تجربه را می‌سپارد به فرزندش، موهبتی برای عاقبتی خوش، عاقبتی که فقط خدا می‌داند. پدر، پدری می‌کند و یاد می‌دهد راه و رسم پدری را، پدر می‌شود مایه‌ی افتخاری برای فرزندانش در برابر همه عالم و فقط خدا می‌تواند او را مفتخر کند به این افتخار.

ریش‌سفید قبیله‌ی بنی‌هاشم، نگهبان و پرده‌دار خانه‌ی عشق، بزرگ‌مرد نامی شهر مکه، عمو و سرپرست پیامبر عشق و رحمت، ابوطالب قبیله قریش، پدری با آرزوهای عاشقانه برای فرزندانش و سرخوش از انتظار برای در آغوش گرفتن فرزند چهارم، آرزوهایی که فقط به خدا می‌گوید و مدام در ذهنش مرور می‌کند این آرزوها را، آرزوهایی برای فرزند چهارم که آرمیده در جان و روح مادرش و از خدا خواست که برآورده شود آرزوهایش، از خدا خواست که پسرش بشود غلام خانه‌زاد خانه‌ی پربرکت آفریدگار هستی، از خدا خواست که پسرش بشود زبانزد خاص و عام در جوانمردی و بزرگواری، خواست همسر و آرامش‌بخش زندگی‌اش بانویی از نور و معرفت الهی باشد و حتماً خواست فرزندانش نعمت و برکتی باشند برای انس و جن و فقط خدا گوش می‌دهد به این آرزوها.

دلیل نزول رحمت، سرچشمه‌ی الهی محبت، شهره به صیانت از امانت، ختم نبوت، پسرعمو و سرپرست اسطوره‌ی فتوت، پدر افتخار خلقت، حضرت محمد -صلی الله غلیه و آله و سلم-، پدری امانت‌دار، امانتی از جنس عشق و تجربه‌های ارزشمند که باید سپرده شود به فرزند، موهبتی که هر پدری می‌بخشد به فرزندش برای عاقبتی خوش و چه موهبتی باارزش‌تر از همسر و همراه مناسبی برای آغاز راهی با غایتی خوش و چه سخت است انتخاب همسری برای بانوی دوعالم، بانویی از جنس نور و معرفت الهی و چه همسری بهتر از برادر و همراه همیشگی پیامبر، شاگرد خلف آموزگار بزرگ خلقت که چه صادقانه آزمون‌های الهی را یکی پس از دیگری با موفقیت می‌گذراند. چه موهبتی باارزش‌تر از ازدواج با علی بن ابی‌طالب -علیه‌السلام- و کمک به شروع مسیری برای رسیدن با عاقبتی که فقط خدا می‌داند.

پسر ریش‌سفید قبیله‌ی بنی‌هاشم، برادر پیامبر عشق و رحمت، همسر بزرگ بانوی دوعالم و پدر سید و سرور جوانان اهل بهشت، پدر بانوی صبر و استقامت، پدر سقای عشق و ادب، حضرت عشق و فتوت، حضرت پدر٬ علی بن ابی‌طالب (ع)، فرزند خلفی که چه خوب آرزوهای پدر را برآورد کرد و عجب موهبتی بود برای فرزندانش که این‌چنین تمام عالم را عاشق و دلداده‌ی خود کرده‌اند، به‌راستی‌که او مایه‌ی افتخار فرزندانش است.

خدا گوش می‌دهد، می‌داند و فقط اوست که می‌تواند بنده‌ای از بندگانش را مفتخر کند به رسیدن به مقام امیرالمؤمنین، امام علی (ع)، پدری مهربان برای هر آنچه در زمین و آسمان است.