1. مکه، امین صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم‌ و تکرار مدام پیامی که نادیده گرفتندش و حج آخری که پر ازغربت بود.

2. غدیر، علی علیه‌السلام‌ و شترهایی که بهشتی می‌شدند به‌ وسیله‌ جهازهایشان و نعلین‌های مولا که کیمیاگری می‌کرد.

3. مدینه، زهرا سلام‌الله‌علیها‌ و حرف‌هایی که در گلو می‌سوزند تا بیرون نیایند و روضه کوچه نخوانند.

4. کوفه، مسلم و نمازی که باشکوه و اقتدار تکبیرش را گفتند و به سلام نرسیده با فرستاده‌ آقا خداحافظی کردند.

5. کربلا، حسین علیه‌السلام‌ و سپاهی از فرشتگان که به جنگ اذنشان ندادند و تا به امروز اشک‌ریزان ارباب‌اند.

6.  شام، زینب (س) و سپاهی از غم‌ها که کمر تا می‌کردند؛ اما در مقابل بانو سر تعظیم فرود آوردند.

همین نگاه کوچک و کوتاه اثبات‌ می‌کند که شش‌دانگ خانه‌ غربت به نام اهل‌بیت است و ما سینه‌مان را سپر‌می‌کنیم و می‌گوییم که اهل بیعت

 هستیم و باز خدا کند روز از نو، روزی از نو نشود.

این جا، من و روزگاری که بازهم با تمام ادعاهایم تو را تنها گذاشته‌ام و تو هم غریب مانده‌ای.

همین‌که آدمی مثل من ادعای یاری تو را دارد برای غربتت کافی است.