این علی علیه‌السلام که هم اکنون در بستر آرمیده است، همان فاتح باب خیبر است؛ همان قهرمان حنین و احزاب و همان دلسوز پیامبر رحمت صلی‌الله‌علیه‌وآله در جنگ احد!

کجایی یهودی؟

 بیا و ایمان بیاور! نه فقط با دیدن دستان بستۀ مولا (ع) در روز سقیفه، که در لحظه لحظۀ عمر شریف او می‌توانی به دنبال حق باشی، که او همان کسی است که معیارِ حق است. آری، علی مع الحق و الحق مع علی[1].

کجایی یهودی!

بیا و وصیت های مولا (ع) را بشنو و لحظات آخرش را نظاره کن.

این جا همه چیز دیگرگونه است:

 این جا فرزند بزرگ ـ‌سیدالشهدا (ع)- را به کوچکتر ـ‌قمر بنی هاشم (ع)‌ـ می‌سپارند.

این جا دست بزرگتر ـ‌سیدالشهدا (ع) ـ را در دست کوچکتر ‌ـ‌قمر بنی هاشم (ع)‌ـ می‌نهند.

این جا اول مظلوم عالم، روضه مصیبت‌های از راه نیامده را می‌خواند.

این جا توصیه به آب ننوشیدن می‌کنند... ولدی ستقر عینی بک فی یوم القیامه، ولدی اذا کان یوم عاشورا و دخلت المشرعه، ایاک ان تشرب الماء و اخوک الحسین عطشانا...[2]

فرزندم روز قیامت چشمانم به تو روشن خواهد شد، فرزندم چون روز عاشورا شد و وارد آب شدی مبادا که آب بنوشی و برادرت حسین (‌ع) تشنه باشد.

کجایی یهودی!

بیا و در بزم یزیدیان سرهای بر نیزه رفته را ببین، بیا و جسارت‌ها را به نور دیدگان پیامبر خاتم (ص) شاهد باش[3].

 بیا و ایمان بیاور.